रेल्वे लाईनच्या बांधकामात 1 लाख 20 हजार लोक मरण पावले ! जाणून घ्या..

रेल्वे लाईनच्या बांधकामामुळे तब्बल एक लाख 20 हजार लोकांचा मृत्यू झाला होता. हा रेल्वे मार्ग ‘डेथ रेल्वे’ म्हणूनही ओळखला जातो. या रेल्वे मार्गाची लांबी 415 किमी आहे जी थायलंड आणि बर्मामधील रंगूनला जोडते.

या मार्गावर पडणाऱ्या क्वाई नदीवर बांधलेल्या डेव्हिड लियानच्या पुलाची कहाणी खूप भयानक आहे. थायलंड आणि बर्माला जोडण्यासाठी जपानने 1942 मध्ये दुसऱ्या महायुद्धात हा रेल्वेमार्ग बांधण्याचा निर्णय घेतला. आज आम्ही तुम्हाला या डेथ रेल्वेची रक्तरंजित कहाणी सांगणार आहोत.

थायलंडची बर्मा रेल्वे हा जगातील असा एक रेल्वे मार्ग आहे, ज्याच्या बांधकामामागे सर्वाधिक मृत्यू नोंदवले जातात. ते बनवताना एक लाख 20 हजारांहून अधिक लोकांचा मृत्यू झाला. ‘डेथ रेल्वे’ म्हणून कुप्रसिद्ध असलेला हा रेल्वे मार्ग 415 किमी (285 मैल) लांब आहे. ते थायलंड आणि बर्मामधील रंगूनला जोडते. या मार्गात डेव्हिड लियानच्या क्वाई नदीवर बांधलेल्या पुलाची कहाणी सर्वात भयावह आहे.

बर्मा रेल्वे, ज्याला सियाम-बर्मा रेल्वे, थाई-बर्मा रेल्वे आणि तत्सम नावे किंवा डेथ रेल्वे म्हणूनही ओळखले जाते, ही बान पोंग, थायलंड आणि थानब्युजयत, बर्मा (आता म्यानमार म्हणतात) दरम्यानची 415 किमी (258 मैल) रेल्वे आहे. हे 1940 ते 1943 या काळात जपानी लोकांनी प्रभावित झालेल्या किंवा भरती केलेल्या नागरी मजुरांनी आणि जपानी लोकांनी घेतलेल्या युद्धकैद्यांनी, दुसऱ्या महायुद्धाच्या बर्मा मोहिमेत सैन्य आणि शस्त्रे पुरवण्यासाठी बांधले होते. या बांधकामाने बँकॉक, थायलंड आणि रंगून, बर्मा यांच्यातील रेल्वे लिंक पूर्ण केली. जपानी सरकारने वापरलेले नाव Tai-Men Rensetsu Tetsudō (泰緬連接鉄道), म्हणजे थायलंड-बर्मा-लिंक-रेल्वे.

थायलंड-बर्मा दरम्यान बांधलेल्या या रेल्वे मार्गाची कहाणी दुसऱ्या महायुद्धापासून सुरू होते. बर्मा आघाडीवर ब्रिटिश-अमेरिकन सैन्याशी लढणाऱ्या आपल्या सैन्याला पुरवठा करण्यासाठी जपानला हा रेल्वेमार्ग बांधण्याची गरज होती, कारण सागरी मार्ग शत्रू देशांच्या सैन्याच्या ताब्यात होता.

रेल्वे मार्ग तयार करण्यासाठी बरीच वर्षे लागली परंतु तो सुमारे एका वर्षात (जून 1942- ऑक्टोबर 1943) बांधला गेला. ते बनवताना जपानने युद्धात पकडलेल्या ऑस्ट्रेलियन, ब्रिटिश, अमेरिकन आणि डच सैनिकांचा वापर केला. या रेल्वे मार्गावर आशियाई मजूरही होते. यामध्ये भारतातील मल्याळी आणि तमिळ लोकांचा समावेश होता.
या बांधकामादरम्यान 18-18 तास मजुरांकडून काम घेण्यात आले. येथे 24-24 तास सततच्या पावसातही बंधक मजुरांना कामाला लावले होते. या मजुरांना फक्त 250 ग्रॅम तांदूळ खायला देण्यात आले. दलदलीच्या परिसरात धोकादायक डासांमुळे डेंग्यू, मलेरियाची लागण होऊन बहुतांश मजुरांचा मृत्यू झाला. कालरा येथे दररोज 20 मजुरांचा मृत्यू होत असे. मजुरांच्या आजारी अवस्थेतही जपान्यांनी त्यांना काम करायला लावले होते.

थ्री पॅगोडा पास येथे पूल बांधण्यासाठी 1700 बंधक मजुरांना कामावर पाठवण्यात आले. हा पूल आठ महिन्यांत बांधला गेला, परंतु ऑक्टोबरमध्ये केवळ 400 लोक जिवंत परत येऊ शकले. या वाचलेल्यांना चांगीला पाठवण्यात आले, जिथे 200 मरण पावले.

scottmurray.com च्या मते, ज्यांनी हा रेल्वे मार्ग बांधला त्यांच्या मृत्यूची आकडेवारी अशी आहे:
. आशियाई मजूर : संख्या 200,000 – मृत्यू 80,000
. ब्रिटिश मजूर : संख्या 30,000 – मृत्यू 6,540
. डच मजूर : संख्या 18,000 – मृत्यू 2,830
. कोरियन/जपानी सैनिक : संख्या 15,000 – मृत्यू 1000
. ऑस्ट्रेलियन मजूर : संख्या 13,000 – मृत्यू 2,710
. अमेरिकन मजूर : संख्या 700 – मृत्यू 356

हा रेल्वे मार्ग बनवताना प्रत्येक पाच कैद्यांपैकी जवळपास एकाचा मृत्यू झाला. या बांधकामानंतर, ट्रॅकच्या देखभालीसाठी 61,700 मजुरांना काम देण्यात आले. त्यांना जवळच्या रेल्वे स्थानकाभोवती छावण्यांमध्ये ठेवण्यात आले होते. युद्धादरम्यान झालेल्या बॉम्बस्फोटातही अनेक कामगार मारले गेले.