गणपतीची स्थापना करण्याकरिता चौरंग किंवा पाट आणि सभोवती मखर. पूजास्थानाच्या वर बांधण्याकरता नारळ , आंब्यांचे डहाळी , सुपाऱ्या. पाण्याने भरलेला तांब्या, पळी , पंचपात्र, ताम्हण, समई, जानवे, पत्री, शेंदूर, विड्याची पाने, सुपाऱ्या, नारळ, फळे, प्रसादाकरिता मोदक, मिठाई, पेढे, गोड पदार्थ असे पूजा साहित्य घेऊन पूजेची पूर्वतयारी करावी.
शिवपुराणानुसार मंगलमूर्ती भगवान गणेशाचा जन्म भाद्रपद महिन्यातील कृष्ण पक्षाच्या चतुर्थीला झाला होता. आई-वडिलांची प्रदक्षिणा केल्यामुळे शिव-पार्वतीने त्यांना जगात प्रथम पूज्य होण्याचे वरदान दिले होते.
तेव्हापासून भारतात गणेशाची पूजा व पूजा प्रचलित आहे. प्राचीन काळी मुलांचे शिक्षण व अभ्यास याच दिवसापासून सुरू होत असे.
हिंदूंचे आदिदेव महादेवाचे पुत्र गणेशजींचे स्थान विशेष आहे. कोणताही धार्मिक सण, यज्ञ, उपासना इत्यादी शुभकार्य असो किंवा विवाह सोहळा किंवा इतर कोणतेही शुभ कार्य, गणेशाच्या पूजेशिवाय सुरू होऊ शकत नाही. कार्य सुरळीतपणे पार पडावे यासाठी गणेशजींची प्रथम शुभस्वरूपात पूजा केली जाते. भारतातील आस्तिक आणि आस्तिक अशा दोन्ही धर्मांमध्ये गणेशाच्या उपासनेची प्रथा आणि महत्त्व मानले गेले आहे.
जिथे शिवाने कैलासावर तळ ठोकला, तिथे त्यांनी कार्तिकेयाला शैव धर्माचा प्रचार करण्यासाठी दक्षिण भारतात पाठवले. दुसरीकडे, गणेशाने पश्चिम भारताकडे (महाराष्ट्र, गुजरात इ.) शैव धर्माचा विस्तार केला, तर माता पार्वतीने पूर्व भारताकडे (आसाम-पश्चिम बंगाल इ.) शैव धर्माचा विस्तार केला. कार्तिकेयाने आपले साम्राज्य हिमालयाच्या पलीकडेही विस्तारले होते. कार्तिकेयाचे दुसरे नाव स्कंद आहे. दुसऱ्या बाजूला स्कँडिनेव्हिया, स्कॉटलंड वगैरे प्रदेशात त्यांच्या वसाहती होत्या.
सातवाहन, राष्ट्रकूट आणि चालुक्य वंशाच्या कालखंडातील गणेशोत्सवाचा पुरावा आपल्याला सापडतो. थोर मराठा शासक छत्रपती शिवाजी यांनी गणेशोत्सवाला राष्ट्रवाद आणि संस्कृतीशी जोडून एक नवीन सुरुवात केली. गणेशोत्सवाचे हे स्वरूप तेव्हापासून कायम आहे. लोकमान्य बाळ गंगाधर टिळकांनी 1893 मध्ये पुण्यात पहिल्यांदा सार्वजनिक गणेशोत्सव साजरा केला. पुढे त्यांच्या या प्रयत्नाला चळवळीचे स्वरूप आले आणि स्वातंत्र्य चळवळीत लोकांना एकत्र आणण्यात या गणेशोत्सवाने महत्त्वाची भूमिका बजावली. आज गणेशोत्सवाने मोठे स्वरूप धारण केले आहे.
गणेश विसर्जन: प्राचीन काळापासून गणेश चतुर्थीच्या दिवशी गणेशाची पूजा निश्चित केली गेली होती, परंतु तेव्हा गणेशोत्सव साजरा केला जात नव्हता. गणेश उत्सवाची सुरुवात बाळ गंगाधर टिळक यांनी केली. हा गणेशोत्सव भाद्रपद महिन्यातील चतुर्थी ते चतुर्दशीपर्यंत साजरा केला जातो. यादरम्यान घरोघरी किंवा चौकाचौकात गणेशमूर्तीची स्थापना करून चतुर्दशीला पाण्यात विसर्जित केले जाते, जे धर्मानुसार अयोग्य मानले जाते. ब्रिटीश काळात भारतीयांना एकत्र आणण्यासाठी गणेशोत्सव आवश्यक होता. मात्र, आता ही प्रथा धर्माचा भाग बनली आहे.
गणेशाची उपासना गुजरात, महाराष्ट्र इत्यादींसह पश्चिम भारतातच केली जात नव्हती. संपूर्ण भारतात गणेशाला पूजनीय आणि प्रार्थनायोग्य मानले जाते. याशिवाय मध्य आशिया, चीन, जपान आणि मेक्सिकोमध्ये उत्खननात गणेश आणि लक्ष्मीजींच्या मूर्ती सापडल्या आहेत, यावरून गणेशपूजेची प्रथा किती व्यापक होती, हे सिद्ध होते. याशिवाय कंबोडिया, ब्रह्मदेश, मलेशिया, थायलंड, जावा, सुमात्रा, तिबेट इत्यादी भारतीय उपखंडातील देशांमध्येही गणेशपूजेच्या प्रथेचे पुरावे सापडतात.
कोलंबसने अमेरिकेचा शोध लावण्यापूर्वीच तेथे सूर्य, चंद्र आणि गणेशाच्या मूर्ती पोहोचल्या होत्या. जगात असे अनेक देश आहेत जिथे उत्खननात भारतीय देवतांच्या मूर्ती सापडल्या आहेत, पण वैशिष्ट्य म्हणजे गणेश सर्वत्र उपस्थित होता. या मूर्ती हजारो वर्षांपूर्वीच्या असल्याचा अंदाज आहे.
पश्चिमेकडील रोमन देवता ‘जॅनस’ हे गणपतीच्या समतुल्य मानले गेले आहे. असे मानले जाते की इटालियन आणि रोमन जेव्हा जेव्हा पूजा करतात तेव्हा ते त्यांच्या आवडत्या ‘जॅनस’चे नाव घेत असत. विल्यम जोन्स, 18 व्या शतकातील एक प्रमुख संस्कृत विद्वान, जेनस आणि गणेशाची तुलना करताना, गणेशामध्ये आढळणारी सर्व वैशिष्ट्ये जानुसमध्ये देखील आहेत. असा विश्वास होता. जानुस आणि गणेश या रोमन आणि संस्कृत शब्दांच्या उच्चारात साम्य आहे.
‘गणेश-ए-मोनोग्राफ ऑफ द एलिफंट फेल्ड गॉड’ नुसार जगातील अनेक देशांमध्ये गणेशमूर्ती खूप पूर्वी पोहोचल्या होत्या आणि परदेशात सापडलेल्या मूर्तींमध्ये गणेशाची विविध रूपे पाहायला मिळतात.
जावामधील गणेशाच्या शिल्पांमध्ये, तो आडवाटे बसलेला दाखवला आहे, त्याचे दोन्ही पाय जमिनीवर विसावलेले आहेत आणि तळवे एकमेकांना स्पर्श करतात. आपल्या देशात गणेशमूर्तींमध्ये त्याची सोंड साधारणपणे उजवीकडे किंवा डावीकडे मध्यभागी वाकलेली असते, परंतु परदेशात ती पूर्णपणे सरळ आणि टोकापासून वाकलेली असते.
जपानमध्ये गणेशाला ‘काटीगेन’ या नावाने संबोधले जाते. येथे बनवलेल्या गणेशाच्या मूर्ती 2 किंवा 4 हातांनी दाखवल्या आहेत. इसवी सन 804 मध्ये जपानचा कोबोडाईशी धर्म शोधण्यासाठी चीनला गेला तेव्हा वज्रबोधी आणि अमोध्वज नावाच्या भारतीय आचार्य विद्वानांनी मूळ ग्रंथांचे चिनी भाषेत भाषांतर करण्याची संधी त्यांना मिळाली आणि चिनी मंत्रविद्येमध्येही गणेशाचा महिमा वर्णन केला आहे.
