जंगल भाग पाडतो आत्महत्या करण्यास ? प्रत्येक झाडावर लटकलेले दिसतात शव; ‘Aokigahara फॉरेस्ट’ एक अद्भुत रहस्य …
ज पानच्या Mount Fuji येथे असणारे Aokigahara जंगल अनेक रहस्य साठवून आहे. मुळात, एखाद्या जंगलात कुणी का जातं? जंगल पाहण्यासाठी, निसर्गाला भेट देण्यासाठी तर प्राणीसृष्टीचा सहवास भोगण्यासाठी.
परंतु, जपानच्या Aokigahara जंगलात जातात ते आत्महत्या करण्यासाठी! हे आम्ही नाही तर खुद्द तेथील स्थानिक म्हणतात. स्वतः तेथील सरकारही या गोष्टी जाणून आहे.
Aokigahara जंगलसंबंधित एक गोष्ट फार प्रचलित आहे. ही गोष्ट एका लेखकासोबत घडलेली आहे. स्थानिक लोकं या गोष्टीला सत्य असल्याचा दावा करतात. Aokigahara जंगल काय आहे? ते का इतके कुप्रसिद्ध आहे? मुळात, या जंगलामागचा रहस्य काय? हे जाणून घेऊन त्यावर लेख लिहण्यासाठी त्या जंगलात गेलेल्या लेखकाचा अनुभव सांगणारी ही कथा आहे. जपानमध्ये या जंगलाच्या परिसरात असणाऱ्या शहरात रॉब नावाचा लेखक, एका Magezin कंपनीत कामाला होता. त्याला या Aokigahara जंगला विषयी जाणून घेण्याची फार उत्सुकता होती. त्यावर त्याला लेखही लिहायचा होता. येथून दररोज येणाऱ्या आत्महत्येच्या बातम्या त्याला हे लेख लिहण्यासाठी मजबूर करत होत्या. पण एक दिवस असा आला की याच्या कानी याच्या ऑफिस कलिगच्या मृत्यूची बातमी आली आणि त्या व्यक्तीची मृत्यू या जंगलात आत्म्हत्याने झाली होती. तेव्हा रॉब येथे जाऊन लेख लिहण्याचा पक्का निश्चय करतो आणि त्या दिवशी तो त्या जंगलात जातो.
रॉब Aokigahara जंगलात येतो. आतमध्ये आल्यावर त्याला इतर जंगल आणि या जंगलात फार कहाणी फरक जाणवत नाही. निसर्गाने नटलेले, शांत आणि सुंदर असे हे वन! येथे जाऊन तो एका झाडाखाली लेख लिहत बसतो. लेखामध्ये तो सगळ्या त्याच गोष्टी लिहतो, जे त्याने अनुभवले आहेत आणि ज्या गोष्टी त्याने ऐकल्या आहेत त्यांना तथ्य नसल्याचेदेखील तो नमूद करतो. तसेच येथे येण्यासाठी आणि निसर्गाचा आनंद घेण्यासाठी तरुणांना प्रेरित करतो. लेख संपवून तो सगळं आवरून उठताच. त्याला मागून जंगलाच्या आणखीन आतून पुरुषाची किंचाळी ऐकू येते. कुणी तरी वेदनेने तडपून किंचाळत आहे असल्याचा त्याला कानी येत असते. एकदा आवाज येताच तो जागी थांबतो. पुन्हा आवाज येताच तो ज्या ठिकाणाहून आवाज येत आहे, त्या ठिकाणी त्या किंचाळणाऱ्या व्यक्तीच्या शोधात पळू लागतो. पण त्याला कुणीच सापडत नाही.
मग तो याला भास समजून परतीच्या वाटेने निघू लागतो. येताना तर तो सरळ सरळ आला होता त्यामुळे परतीच्या वाटेत काही वळण नव्हते, तो सरळ सरळ जंगलाच्या बाहेर जाऊ शकत होता. सायंकाळ निघत चालली होती. त्या घनदाट जंगलात घन अंधार पसरला होता. हा सरळ सरळ परतीच्या वाटेने जातोय परंतु तो पुन्हा पुन्हा त्याच ठिकाणी येत होता, ज्या ठिकाणी तो आवाजाच्या शोधात पळून आला होता. त्याला एकप्रकारे चकवा लागला होता. भीतीने घामाच्या धारेत भिजून गेलेला रॉब वाट शोधून पूर्णपणे थकला होता. अशामध्ये त्याला पुन्हा ती किंचाळी ऐकू आली. ही किंचाळी आता त्या ठिकाणाहून येत होती, ज्या झाडाखाली तो लेख लिहत बसला होता. या अंधारातून वाट काढत तो त्या झाडाखाली पोहचतो. किंचाळी सुरूच असते. जसं जसं ते झाड जवळ येतं ती किंचाळी अधिक रौद्र आणि भयंकर रूप घेत चालली होती. झाडं समोर येताच रॉब भीतीने थरथरू लागतो. कारण, ज्या झाडाखाली तो लेख लिहत बसला होता, त्या झाडावर एक प्रेत लटकले होते. त्या बॉडीतून किड्यांची पडझड होती. अतिशय सडलेल्या अवस्थतेमध्ये असणाऱ्या त्या बॉडीमधून दुर्गंध येत होता. सगळ्यात विचित्र बाब म्हणजे त्या मृत बॉडीतून अजून किंचाळण्याचा आवाज येत होता.
हे विचित्र दृश्य पाहून रॉब जंगलाच्या बाहेर जाण्याच्या दिशेने पुन्हा पळू लागतो. यावेळी जसा जसा तो पळतोय त्याच्या आजूबाजूने त्याला त्या किंचाळी ऐकू येत आहे जणू सारं जंगलच किंचाळत आहे. पण धावता धावता त्याला समोर एक प्रकाश जाणवतो आणि त्या दिशेने तो पळू लागतो आणि त्या जंगलाच्या बाहेर त्याच्या गाडीजवळ येऊन पोहचतो. गाडीजवळ येताच जराही मागे न पाहता तो घराच्या दिशेने सुटतो. दुसऱ्या दिवशी सकाळी पोलिसांना घेऊन रॉब जंगलातील त्या झाडाजवळ येतो. पोलीस त्या जागेची पाहणी करतात आणि त्यांना त्या झाडावर ती बॉडी लटकलेली मिळते. पण भयानक गोष्ट म्हणजे ती मृत सडलेल्या अवस्थेत असणारी बॉडी डोळे वटारून रॉबकडे पाहत असते.
